Viktoria Schmid makes traces of light visible and turns them into the central focus of how she deals with time and space. While we generally only pay secondary attention to the play of shadow and light, she manages to draw attention back to these phenomena and she does so with impressive reduction. Schmid always observes her immediate surroundings very precisely, interweaving and translating them into abstract cyanotypes and films. Schmid’s work makes us inescapably aware of the fact that a space is always different at different times, that space is “time-space.” This is especially striking in the series ‘time flies’. We see the identical part of a room, a detail, captured in a series of frames at specific temporal intervals. The differences in the individual images reveal how time constantly redefines spaces through light. Consequently, the piece also fulfills fundamental premises of cinema that are hallmarks of the artist’s entire oeuvre.

In her photographic works, the cyanotype is her preferred technique and one that she has perfected. A cyanotype is an early form of photochemical reproduction whose advantage is that its light-sensitive paper can be used under normal tungsten light and without a darkroom. A reaction only occurs after exposure to ultraviolet daylight. Depending on its intensity, the traces of light turn a lighter or darker blue while the shadows remain white. This reversal process into a negative image does not only show a phantom picture of the surroundings fragmented into cutouts and segments of time, ultraviolet light has its own wavelength that human eyes cannot see. In this way too, these frames produced without a camera become phantom images of a space.

Schmid’s works certainly possess a sensual quality but even more crucial is the strong correspondence between the techniques she uses and her conceptual ideas. This is the case for the piece Rota/Nida (RGB). Filmed outdoors in Spain and Lithuania, 16mm film plays an essential role here. The viewers’ eyes focus on the landscape, wherein wind and water determine temporal events. A roll of film was run through the camera three times and exposed with a different color filter at each pass. First red, then green, then blue. This method references early experiments with color film and matches how the eye’s photoreceptors separate colors. When condensed onto a single roll of film, the temporally staggered footage of the color separations generates perceptual patterns that go beyond human perceptions of time. The unity of different temporalities made in the film at one specific location and not manipulated in post-production, is directly connected to the site of their origin via the time they were filmed and not only through the resulting cinematic time. What becomes visible in the colorful superimpositions as well as in the repetitions and resulting differences is a celebration of the singularity of the past moment. By means of cinematic reproduction, Viktoria Schmid manages to demonstrate that every moment has never happened before and will never happen again.

In her work, she is interested in the space in which she lives and works. This can be her own, familiar apartment in Vienna or the initially unknown studio at one of her artist residencies. The resulting images of time (Zeitbilder) sharpen our perception of the everyday and alter how we see our own familiar space in that it can acquire something excitingly foreign and new. On the other hand, visual research of unfamiliar spaces can serve to make one’s surroundings more familiar.
Excerpts of the text Time Spaces (Zeit-Räume) by Siegfried A. Fruhauf 

Opening on Friday 9 June from 18:00 to 21:00. The exhibition is on view until 8 July 2023. Open on Friday and Saturday from 14:00 to 18:00 and by appointment.

Where is Mrs. Ray? is a solo presentation of work by Viktoria Schmid and part of Liesbet Grupping’s artistic research, supported by the Flemish government and shown in chapters at violet.

[NL]

Viktoria Schmid maakt sporen van licht zichtbaar en plaatst ze centraal in haar benadering van tijd en ruimte. Terwijl we doorgaans slechts zijdelings aandacht besteden aan het spel van schaduw en licht, weet Schmid de aandacht op indrukwekkende wijze terug te brengen naar deze fenomenen, en dit met een opvallende reductie. Schmid observeert haar directe omgeving altijd zeer nauwkeurig en verweeft deze tot abstracte cyanotypieën en films. Haar werk maakt ons onontkoombaar bewust van het feit dat een ruimte altijd anders is op verschillende tijdstippen, dat ruimte een “tijd-ruimte” is. Dit komt bijzonder goed tot uiting in de serie time flies. Hier zien we een identiek deel van een kamer, een detail, vastgelegd in een reeks frames met specifieke tijdsintervallen. De verschillen in de afzonderlijke beelden onthullen hoe tijd voortdurend ruimtes herdefinieert door licht. Het werk vervult daarmee ook fundamentele uitgangspunten van cinema, die kenmerkend zijn voor het hele oeuvre van de kunstenaar.

In haar fotografische werk is de cyanotypie haar favoriete techniek, een medium dat ze tot in de perfectie beheerst. Een cyanotypie is een vroege vorm van fotochemische reproductie waarvan het voordeel is dat het lichtgevoelige papier kan worden gebruikt onder gewoon tungstenlicht en zonder donkere kamer. Een reactie treedt pas op na blootstelling aan ultraviolette daglicht. Afhankelijk van de intensiteit veranderen de lichtsporen in een lichtere of donkerdere blauw terwijl de schaduwen wit blijven. Dit omkeerproces naar een negatief beeld toont niet alleen een fantoombeeld van de omgeving, gefragmenteerd in uitsneden en tijd segmenten, maar ultraviolet licht heeft ook een golflengte die het menselijk oog niet kan zien. Hierdoor worden deze zonder camera geproduceerde frames eveneens fantoombeelden van een ruimte.

Schmids werk bezit onmiskenbaar een sensuele kwaliteit, maar nog belangrijker is de sterke samenhang tussen haar technieken en haar conceptuele ideeën. Dit geldt bijvoorbeeld voor het werk Rota/Nida (RGB). Gefilmd in de buitenlucht in Spanje en Litouwen speelt 16mm-film hierin een essentiële rol. De ogen van de kijkers richten zich op het landschap, waarin wind en water de temporele gebeurtenissen bepalen. Een filmrol werd drie keer door de camera gehaald en elke keer belicht met een andere kleurfilter: eerst rood, daarna groen en ten slotte blauw. Deze methode verwijst naar vroege experimenten met kleurenfilm en sluit aan bij de manier waarop de fotoreceptoren van het oog kleuren scheiden. Wanneer de tijdelijk gespreide beelden van de kleurscheidingen op één filmrol worden samengebracht, ontstaan waarnemingspatronen die de menselijke perceptie van tijd overstijgen. De eenheid van verschillende temporaliteiten, vastgelegd op één specifieke locatie en niet gemanipuleerd in postproductie, is direct verbonden met de plek van herkomst via de tijd waarin ze werden gefilmd en niet alleen door de resulterende cinematografische tijd. Wat zichtbaar wordt in de kleurrijke over elkaar gelegde beelden en de herhalingen met de daaruit voortvloeiende verschillen, is een viering van de uniciteit van het voorbijgegane moment. Door middel van cinematografische reproductie laat Viktoria Schmid zien dat elk moment uniek is—dat het nooit eerder is gebeurd en nooit meer zal gebeuren.

In haar werk is Schmid geïnteresseerd in de ruimte waarin ze leeft en werkt. Dit kan haar eigen, vertrouwde appartement in Wenen zijn of het aanvankelijk onbekende atelier van een van haar kunstenaarsresidenties. De resulterende beelden van tijd (Zeitbilder) scherpen onze perceptie van het alledaagse aan en veranderen de manier waarop we onze eigen vertrouwde ruimte zien, doordat deze iets opwindend vreemds en nieuws kan krijgen. Tegelijk kan visueel onderzoek van onbekende ruimtes juist helpen om de eigen omgeving vertrouwd te maken.

Uit de tekst Zeit-Räume van Siegfried A. Fruhauf.

Opening op vrijdag 9 juni van 18:00 tot 21:00. De tentoonstelling is te zien tot 8 juli 2023. Geopend op vrijdag en zaterdag van 14:00 tot 18:00 en op afspraak.

Where is Mrs. Ray? is een tentoonstelling van Viktoria Schmid en maakt deel uit van Liesbet Grupping’s artistiek onderzoek, gesteund door de Vlaamse overheid en gepresenteerd in delen bij Violet.